စောရှင်မေ(အင်တာဗျူး) နိရဉ္စရာ/မေ ၉/၂၀၄

 ၇ခိုင်ပြည် မြို့တော်စစ်တွေရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မြို့ပြင်ကို ထွက်ပြေးလို့ မရောက်ဘဲ မြို့ထဲမှပိတ်ကျန်နေခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့ မေးမြန်းပြီး အခြေအနေကို တင်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ 

မေး- လက်ရှိစစ်တွေမြို့အခြေအနေတွေ ဘယ်လိုရှိလဲရှင့်။

ဖြေ- စစ်ကောင်စီကတစ်ခါတစ်လေ မြို့ထဲဘက်က  သေနတ်ဖောက်သံတွေကို ကြား၇တယ်။ ပြီးတော့ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ လေယာဥ်က ည ၁၁ နာရီ ၁၂နာရီကျော်ထိပျံတဲ့ အသံကို ကြား၇တယ်။ ညအချိန် ဆိုတော့ ဘယ်ကိုသွားတာလည်းတော့ မသိဘူး။ နေ့ဘက်တွေလည်း လေယာဉ်ပျံတယ်။ တခါတလေဆိုအနိမ့်တွေကလည်း ပျံတယ်။ နေဗီကလည်း လက်နက်ကြီး၊လက်နက်ငယ်တွ ပစ်တာတွေရှိတယ်။ပြီးရင် ဘယ်ဘက်တွေက လက်နက်ကြီးပစ်မှန်းမသိဘူး။ လက်နက်ကြီး အသံတွေက မကြာမကြာ ကြားနေ၇တယ်။ ဘယ်ကိုပစ်တာလည်းတော့သေချာမသိဘူး။ စစ်တွေမြို့ရဲ့ ပတ်ပတ်လည်မှာ  စစ်ကောင်စီတပ်ကမြေမြုပ်မိုင်းတွေ မြုပ်ထားတယ်လို့လည်း ကြား၇ပါတယ်။အဘက်ဘက်က စိုးရိမ်းရတဲ့အပြင် စားဝတ်နေရေးတွေလည်း အခက်အခဲပါပဲ။

မေး- အစ်မတို့က ဘာကြောင့် စစ်တွေမြို့မှာပိတ်မိနေတာပါလဲ။ ၇ှောင်တိမ်းဖို့ကော အစီအစဉ် ရှိလားရှင့်။

ဖြေ။ ကျွန်မတို့လည်းစစ်တွေက တခြားနယ်ဘက်တွေကိုထွက်ဖို့ နှစ်ခါတောင် ကြိုးစားပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ လမ်းခရီးကကလေးတွေနဲ့ သွား၇မှာဆိုတော့ အဆင်မပြေဘူး။စစ်ကောင်စီက လမ်းတွေကိုပိတ်ဆို့ထားတယ်။ အရဲစွန့်ပြီးသွားတဲ့သူတွေကိုပစ်သတ်တယ်။ ဖမ်းတယ်။ ပါလာတဲ့ငွေကြေးတွေ၊ ပစ္စည်းတွေလည်းအကုန်သိမ်းတယ်ဆိုပြီးကြား၇တယ်။ ပြီးရင်မိုင်းထောင်ထားတာတွေလည်းရှိတယ်ဆိုတော့ထွက်မရောက်လိုက်ဘူး။ “အိမ်မှာနေတော့ အကောင်း၊ ထသွားမှ ပြသနာတက်သွားတယ်” ဆိုသလိုမျိုး ဖြစ်မလားဆိုပြီး အဘက်ဘက်က စဥ်းစားပြီးထွက်မရောက် လိုက်ဘူးပေါ့။ကလေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ အကုန်စဥ်းစားရတယ်။ထွက်မရောက်လိုက်တာကိုတော့ စိတ်မကောင်းဘူးပေါ့လေ။  

မေး- စစ်တွေမြို့မှာ တိုက်လေယာဉ်သံတွေလည်း ကြား၇တယ်။ လက်နက်ကြီးပစ်သံတွေ၊ လက်နက်ငယ်သံတွေလည်း မကြာခဏ ကြား၇တော့ ဘယ်လောက်အတိုင်းအတာထိ  စိုးရိမ်မှုတွေရှိနေပါသလဲရှင့်။

ဖြေ-အစစအရာရာစိုးရိမ်ကြောင့်ကြတာပေါ့။ ဘယ်သူကမှ ကိုယ့်အသက်ကို အသေမခံချင်ဘူး။ သားသမီးအနာဂတ်တွေရှိတယ်။သားသမီးအနာဂတ်အတွက် မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့နေကြတာကိုး။ ထွက်ပြေးလို့လည်း မလွတ်လိုက်ဘူးဆိုတော့မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားတာပေါ့။ ဗြုန်းစားကြီး ဖြစ်လာရင်တော့လက်နက်ကြီးနဲ့ ပစ်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လေယာဥ်နဲ့ဗုံးချတာပဲဖြစ်ဖြစ်ကြောင့်ကြ

စိုးရိမ်မှုတွေရှိတာပေါ့။ စစ်တွေကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်လာမလဲဘဲ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့စိုးရိမ် ပူပင်နေတာကအပြည့်ပါပဲ။

မေး- စစ်တွေ လက်ရှိကုန်ဈေးနှုန်းအခြေအနေတွေကောဘယ်လိုရှိလဲရှင့်။

ဖြေ-ကုန်ဈေးနှုန်းအခြေအနေတွေက ကြက်ဥတလုံးကို ၁၂၀၀ ကျပ် ရှိတယ်။ ငါးဟင်းတွေလည်းမစား၇ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေဆို ငါးဟင်းတွေ အိတ်စွက်ပြီး သင်္ဘောနဲ့ဝင်တာတော့ရှိတယ်။ အမြဲတမ်းတော့ ငါးခြောက်နဲ့ ကြက်ဥကို တစ်လှည့်စီနှစ်ပါးသွား၇တာပေါ့။  ဝက်သားတစ်ပိဿ ၆၀၀၀၀ ကျပ်။ ကကတစ်ကောင် ၄ သောင်း၊ ၅သောင်း ကျပ်။ဒီလိုဈေးကြီးနေတာ အလုပ်အကိုင်တွေ အဆင်ပြေတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဟင်းသီး၊ဟင်းရွက်တွေလည်း စွန့်စားပြီးယူရောင်းနေကြလို့ စား၇တာ။ အကုန်ဈေးကြီးတယ်။တန်တာဆိုလို့ ကြက်သွန်ရယ်။စားဆီလောက်ပဲရှိတယ်။ ဒီဒဏ်တွေကို တာရှည်ဘယ်သူက ခံစားနိုင်မလဲ။လက်လုပ်လက်စားတွေဆိုရင် ငတ်နေတဲ့သူတွေ တောင်ရှိတယ်။ 

မေး- အစ်မတို့အပါအဝင် စစ်တွေကလူတွေရောစားဝတ်နေရေးတွေကို ဘယ်လိုဖြေရှင်း နေကြလဲရှင့်။

ဖြေ- စား၀တ်နေရေးကအခုထိလည်းဈေးဖွင့်တော့ ဈေးရောင်းသူတွေက ဈေးရောင်းကြတယ်။ နွေရာသီဆို အအေးရောင်း။ကုန်စုံတွေလည်းရောင်းကြတဲ့သူတွေရှိတယ်။ တစ်နိုင်တစ်ပိုင်တတ်နိုင်သလောက် လုပ်စားကြတာပေါ့။ ရှိတာတွေလည်း ထုခွဲရောင်းစားကြတယ်။တချို့တွေဆို ထွက်ပြေးသွားတဲ့အိမ်တွေမှာ အိမ်ပိုင်ရှင်တွေမရှိတော့အိမ်တွေကို ဖြိုဖျက်ပြီး ရောင်းစားကြတယ်။ ထင်းအဖြစ်သုံးကြတယ်။အဲ့ဒီထင်းတွေ ရောင်းတာတွေလည်း တွေ့ရတယ်။ ကြုံရာကျပန်း လက်လုပ်လက်စားတွေကတော့ငတ်နေကြပြီ။ အခုဆိုရင် အဲ့ဒီလူတွေကိုပိုက်ဆံတတ်နိုင်တဲ့သူတွေစုပြီးထမင်းချက်ပြီးတော့ လှူဒါန်းနေတာတွေတွေ့ရတယ်။ နာမည်စာရင်းပေးထားပြီးတော့လက်မှတ်တွေနဲ့ ထုတ်ယူ၇တယ်။ စစ်တွေက ထွက်မပြေးဘဲ ကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေကတော့များသောအားဖြင့် ပိုက်ဆံ မတတ်နိုင်လို့ပါ။နေရစ်ခဲ့ရင်း လမ်းပိတ်သွားကြတာများပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိတဲ့သူတွေကအနည်းအကျဥ်းလောက်ပဲ ကျန်တာပါ။ အခုခေတ်အနေအထားအ၇ တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာသွားဖို့က လွယ်တာမှ မဟုတ်တာ။ပြီးတော့ နယ်ဘက်ကိုရောက်ရင်စားသောက်ဖို့ကလိုသေးတယ်လေ။

(ပြီး)

------