ထက်အောင်

နိရဉ္စရာ၊ ဇွန် ၅/၂၀၂၁

ဒီကနေ့ ကျရောက်တဲ့ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာသဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးနေ့မှာ ၇ခိုင်ပြည်နယ် အတွင်းလူငယ်တွေ၊ အရပ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းတွေ၊ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့တွေနဲ့ အစိုးရဌာနဆိုင်ရာတွေအဖွဲ့အစည်း အသီးသီးအလိုက်သစ်ပင်စိုက်တာ၊အမှိုက်ကောက်တာတွေအပြင်အခြား သဘာ၀ ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး လုပ်ငန်းငန်းတွေကို လုပ်ဆောင်နေကြတယ်လို့ သိ၇ပါတယ်။

ရခိုင်ပြည်နယ်ဟာမြန်မာနိုင်ငံအတွင်း ပင်လယ်ကမ်းရိုးတန်းဒေသတစ်ခုဖြစ်ပြီးမြစ်ချောင်းအင်းအိုင်ပေါများတဲ့အပြင် သာယာလှပတဲ့ တောတောင်ရေမြေသဘာ၀ကိုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပြည်နယ်တစ်ခုဖြစ်ကာ လူဦးရေ ခန့်မှန်း (၃) သန်းခွဲ ကျော်လောက်မှီတင်းနေထိုင်ကြကြောင်း သိ၇ပါတယ်။

လက်ရှိမှာ၇ခိုင်ပြည်နယ်အတွင်း သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်  အခြေအနေတွေ ဘယ်လို ရှိပါသလဲ။သဘာ၀ပတ်ဝန်ကျင်ထိန်းသိမ်းရေး အဖွဲ့တွေအနေနဲ့ ဘာတွေလုပ်နေလဲ။ပြည်နယ်သူ ပြည်နယ်သားတွေအနေနဲ့ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လို ထိန်းသိမ်း ကာကွယ်သင့်သလဲဆိုတာကို ၇ခိုင်ပြည်နယ်အတွင်း သဘာ၀ ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးလုပ်နေတဲ့ သူတွေကို သတင်းထောက် ထက်အောင်က ဆက်သွယ်မေးမြန်း ထားပါတယ်။

----------

ကိုရန်နိုင်စိုး(ဥက္ကဌ) ၇ခိုင်ပြည်နယ်ဇီ၀မျိုးစုံ၊ မျိုးကွဲနှင့် သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့ /စစ်တွေ

ဒီနေ့မှာတော့သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိမ်းသိမ်းရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ လုပ်ငန်းစဉ် မရှိပါဘူး။ရက်နည်းနည်းတော့ ရွေ့ထားပါတယ်။ ကျနော်တို့က ကျွန်းကို သွားမယ့်ဟာနဲ့အချိန်ကိုက်ဖြစ်အောင်ဆိုးပြီတော့ ရက်အနည်းငယ်ရွေ့ထားတာပါ။ အဲဒီ အချိန်ကျမှပဲအပင်တွေစိုက်ပျိုးဖို့ ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထားပါတယ်။

၇ခိုင်ပြည်နယ်မှာက သဘာ၀ပတ်ဝန်ကျင်ထိမ်းသိမ်းရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အများကြီး လိုပါတယ်။ ဒီရေတောတွေ၊သစ်တောတွေ ကိုလည်း ထိန်းသိမ်းဖို့ လိုတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်တို့ အဓိကထားလုပ်ဆောင်နေတဲ့ ပင်လယ်လိပ်တွေ၊ ငှက်မျိုးစိပ် တွေကိုလည်း မသတ်မဖြတ်၇အောင်၊သဘာ၀ဘေးအန္တရာယ် တွေကြောင့်လည်း သေဆုံးမှုရှိတယ်။ ပင်လယ်လိပ်တွေသေဆုံးမှုဆိုရင် ကျနော်တို့ အမြဲတမ်းလိုလိုတွေ့နေ၇တယ်။ မျိုးပွားဖို့အတွက်“ဥ” ဥဖို့ကမ်းကိုတက်လာတယ်။ ကုန်းပေါ်ကို မရောက်ခဲ့ဘူး။ ငါးဖမ်းပိုက်တွေချထားတဲ့အတွက် ငါးဖမ်းပိတ်တွေမှာ ကျပြီး သေဆုံးတယ်။ အဲဒီလိုဆုံးရှုံးမှုတွေ အများကြီးရှိတယ်။

သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာကြောင့်ထိန်းသိမ်းဖို့ လိုအပ်လဲဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင် ပျက်စီးလာရင် လူတွေရဲ့မှီခိုအားထားမှုလည်း တစ်ဖက်မှာ လျော့ကျသွားတယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒါတွေကိုအဓိကထားပြီး ထိန်းသိမ်းဖို့လိုအပ်တယ်။ ပညာပေး ဟောပြောပွဲ တွေလည်း အများကြီးလုပ်၇မယ်။လူတွေ သဘာ၀ပတ်ဝန်ကျင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး အသိပညာ ရှိလာအောင်၊ မိမိပတ်ဝန်းကျင်သာယာလှပအောင် ပညာပေးမှုတွေ လိုအပ်ပါတယ်။ တစ်ချိန်ချိန်မှာ နိုင်ငံရေးအခြေအနေတွေ ကောင်းလာရင်မိမိတို့ လက်ထဲမှာ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်က ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိနေတယ်ဆိုရင်ဒါကိုကမ္ဘာလှည့် ခရီးသွားတွေကလည်း စိတ်ဝင်စားပါတယ်။ ခရီးသွားတွေရောက်လာရင်ဒေသခံပြည်သူလူထုတွေ အလုပ်ကိုင်အခွင့်အလမ်းနဲ့ ဝင်ငွေတွေ၇လာမယ်လို့ထင်တယ်။

လက်ရှိအခြေအနေအ၇ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့အစည်းတွေကလည်း နည်းတယ်။ နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေးအခြေအနေတွေကလည်းအစစအရာရာ ကျဆင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးပိုင်းမှာတော်တော်များများ အားနည်း နေတယ်လို့ မြင်မိတယ်။ ကျနော်တို့ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး အဖွဲ့တွေကလည်း အလွန်တရာထိထိရောက်ရောက်မလှုပ်ရှားနိုင်ဘူး။ ကိုယ်နိုင်တဲ့ အပိုင်းလောက်ပဲ လုပ်နေတာဖြစ်ပါတယ်။

အစိုးရဌာနဆိုင်ရာတွေပိုင်းမှာဆိုရင်လည်း အဓိကတော့သားငါး၊ တိရစ္ဆာန် ထိန်းသိမ်းရေးပိုင်းဆိုရင် သစ်တောဦးစီးဌာနနဲ့ အများကြီးဆိုင်တယ်။ပတ်ဝန်ကျင် ထိန်းသိမ်းရေးဦးစိဌာနတွေနဲ့ အများကြီးဆိုင်တယ်။ သူတို့တွေကပိုပြီးပါဝင်ပေး၇မှာပေါ့ ကျနော်တို့ကတော့ Local NGO လောက်ပဲဖြစ်တယ်။ ကိုယ်လုပ်နိုင်တဲ့အပိုင်းတွေကို လုပ်နေပါတယ်။ သူတို့ကလည်း တစ်ဖက်က ပိုပြီးအလုပ်လုပ်ဖို့လိုပါတယ်။ အစိုးရ ဌာနဆိုင်ရာတွေက ပတ်ဝန်ကျင်ထိမ်းသိမ်းရေးလုပ်တဲ့အခါ ဒေသခံတွေရဲ့ ပူးပေါင်း ပါဝင်မှုက အဓိကပါ။ဒေသခံတွေမပါပဲ ကိုယ့်သဘောနဲ့ ကိုလုပ်လိုက်လို့လည်း မ၇ဘူးလေ။ ဒေသတစ်ခုဖွံ့ဖြိုးဖို့အတွက် ဒေသခံပြည်သူလူထုရဲ့ သဘောထား အမြင်တွေနဲ့လည်းအများကြီးသက်ဆိုင်ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ လုပ်ကိုင်စားသောက်နိုင်တဲ့ နေရာတွေ၊ရေလုပ်ငန်းလုပ်တယ်ဆိုရင်လည်း ထိန်းသိမ်းလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ရေလုပ်ငန်းမလုပ်၇တော့ဘူး ဆိုတဲ့ သဘော မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ အဲဒါတွေကို ဒေသခံတွေနဲ့ညှိနှိုင်းပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ဖို့လိုအပ်ပါတယ်။

ကျနော်တို့ဒေသမှာဆိုရင် လက်ရှိအချိန်မှာအခြေခံလူတန်းစား ဆင်းရဲသားက များတယ်။ ဆင်းရဲတဲ့ လူတွေက သဘာ၀တရားကိုတိုက်ရိုက်မှီခိုရတာရှိပါတယ်။ ဥပမာ- (လျှစ်စစ်မီး မရတဲ့နေရာတွေဆိုရင်ထင်လိုတယ်။ ဆိုတော့ ထင်းကိုမခုတ်လို့ကို မ၇ဘူး။ မဖြစ်မနေခုတ်ရတယ်။)သူတို့နဲ့ နီးစပ်ရာအပင်အကိုင်းတွေကို ခုတ်ပြီး ထင်းအနေနဲ့သုံးရတာပါပဲ။ အဲဒါတွေကို လက်ရှိအချိန်မှာ ဖြေရှင်း၇ ခက်ပါတယ်။ အဲဒီလူတွေကိုလုံး၀ထင်းမခုတ်ဖို့ တားမြစ်လိုက်ရင်လည်း တစ်ဖက်မှာ စားဝတ်နေရေးအတွက်သူတို့ ဘယ်လိုရပ်တည်မလဲ။ ထင်းခုတ်တာကတော့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင်ပေါ့၊ တချို့ဆိုရင်စီးပွားဖြစ် လုပ်တဲ့ကုမ္မဏီတွေ၊ ကျနော်တို့ ရခိုင်ကနေ အလွန်အကျွံသစ်ထုတ်လုပ်နေတာတွေဆိုရင် အလွန်တရာဆိုးပါတယ်။

------------------

မလှမိုးတာရာလှိုင်(GreenSittwe) သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးဆောင်ရွက်သူ

ဒီနေ့ ကျရောက်တဲ့သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးနေ့မှာ ကျမတို့အဖွဲ့က စစ်တွေမြို့၊ကိုရီးယားဆိပ်ကမ်း အိမ်ရာဖက် မြစ်ချောင်းတွေအနီးက အမှိုက်တွေကိုကောက်ကြတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးဆိုင်ရာ အသိပညာပေး စာစောင်တွေလည်းမြို့မဈေးကြီးထဲမှာ ဝေငှပါတယ်။

ကျမတို့က ဒီနေ့မှာအမှိုက်ကောက်တယ်။ လူတွေကို အသိပညာပေးတာတွေ လုပ်တယ်။ ကျမတို့အခုလိုလုပ်လိုက်တော့ အမှိုက်ကို စနစ်တကျပစ်ဖို့ပေါ့။ ဒီနေ့ မနက်ပိုင်းကလည်းမိုးရွာတယ်ဆိုတော့ တခြားပြင်ပက လူတွေအများကြီး ဝင်ပြီး Join တာမရှိဘူး။ကျမတို့ အခုလိုအမှိုက်ကောက်တဲ့အချိန်မှာလည်း ပြည်သူလူထုကပါတက်တက်ကြွကြွ ပါဝင်စေချင်ပါတယ်။ အမှိုက်ကို စနစ်တကျပစ်မယ့် ဟာအဓိကဖြစ်စေချင်ပါတယ်။ကိုရီးယားဆိပ်ကမ်းဖက်မှာ အမှိုက်ကောက်တော့ အဲဒီဖက်မှာ စားအိမ် သောက်အိမ်တွေကအမှိုက်တွေကအစ အမှိုက်တွေ အများကြီးပစ်ထားတယ်။ လမ်းသွားရင်းနဲ့အမှိုက်ပုံးမှာ မပစ်ပဲ ရေစပ်အနီးတွေမှာ စွန့်ပစ်ခဲ့တာတွေကိုလည်းမလုပ်ဖို့ လိုပါတယ်။

ကျမတို့ အဓိကအသိပညာပေးချင်တာကမြစ်၊ ချောင်း တွေမှာ အမှိုက်မပစ်ဖို့ပါ။ မြစ်၊ ချောင်းထဲကို အမှိုက်ပစ်လိုက်တာနဲ့ ပထမဆုံးထိခိုက်တာက မိမိတို့ ကိုယ်တိုင်ပါပဲ။အဲဒီအမှိုက်တွေကြောင့် စစ်တွေမြို့လယ်ချောင်းမှာ ရေစီးတဲ့ စနစ်ပိတ်သွားတာ၊နှေးကွေးသွားတာတွေဆိုရင် အနံ့အသက်မကောင်းတာတွေက တဆင့် ကျန်းမာရေးမကောင်းဖြစ်လာရင် ကျမတို့ လူသားတွေကိုပဲ ထိခိုက်နစ်နာစေတာ ဖြစ်ပါတယ်။

အမှန်အတိုင်းပြောရမယ်ဆိုရင် ဒီလုပ်ငန်းတွေကအစိုးရက ပြည်သူလူထုကို ဝန်ဆောင်မှု ပေး၇မယ့်အလုပ် ဖြစ်ပါတယ်။သူတို့မှာ လူအင်အားမလုံ လောက်တဲ့ အခက်အခဲ တွေကြောင့်လား ဘယ်လိုပုံစံဆိုတာတော့မသိပါဘူး။အဲဒီလို မလုံလောက်တဲ့အခါ လူထုဆီကို အသိပညာပေးမှုတွေ သိပ်မရောက်ဘူး။အမှိုက်စွန့်ပစ်တဲ့ စနစ်မကောင်း ဆိုတာကို ပြနေတာပေါ့။ အမှိုက်တွေကို ဖြစ်သလိုနေရာမှာ စွန့်ပစ်တာတွေ ဖြစ်နေတယ်။ ပန်းခြံအနီးတွေမှာ အမှိုက်ပုံးထားတာတွေ၊ပန်းခြံကလူတွေအပန်ဖြေဖို့လာချိန်မှာအနီအနားမှာရှိတဲ့ အမှိုက်ပုံးနဲ့ အနံ့အသက်မကောင်းဘူးပေါ့။ ပြီးတော့ ကလေးတွေစာသင်ကျောင်းအနီးမှာ အမှိုက်ပုံးထားတာတွေဆိုရင်လုံး၀မလုပ်သင့်ပါဘူး။ အဲဒီ အရာတွေ စနစ်တကျဖြစ်ဖို့ အစိုးရကလုပ်ရမှာပါ။ တာရာတို့လူငယ်တွေအနေနဲ့လည်း နိုင်တဲ့ဖက်ကနေလုပ်ကြတာပါ။

 --------------------

ကိုမျိုးလွင်(အမ်း)/ လူမှုရေးလုပ်ငန်းနဲ့သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး တက်ကြွလှုပ်ရှားသူ

ကျနော်တို့ လက်ရှိလုပ်နေတဲ့အနေအထားကတော့ရခိုင်ရိုးမ မှာရှိတဲ့ သစ်တော သယံဇာတတွေကို ပြုန်းတီးမှုမဖြစ်၇အောင်၊မပျောက်ပျက်သွားအောင် ကျနော်တို့ လူငယ်တွေအနေနဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းသိမ်းနေတဲ့ အပိုင်းတွေရှိတယ်။ တစ်ဖက်မှာလည်း သစ်လုပ်ငန်းရှင်တွေရှိနေတယ်။ ရခိုင်ရိုးမပေါ်မှာရှိတဲ့ သစ်တွေဟာလည်း ရခိုင်ပြည်သူတွေတန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ အရင်းအမြစ် ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီသစ်တောတွေ ပြုန်းတီးသွားရင်ကျနော်တို့ ၇ခိုင်ပြည်နယ်ဟာ သဘာ၀ဘေးဒဏ်ကို အများကြီးခံ၇နိုင်တယ်။ အဲဒီအပိုင်းတွေကိုလည်း ကျနော်တို့ နိုင်တဲ့ဖက်က ထိန်းသိမ်းမှုတွေ လုပ်နေတာရှိတယ်။နောက်တစ်ခုက ဒီရေတော ပြုန်းတီးမှုတွေရှိတယ်။ အဲ ဒီရေတောပြုန်းတီးမှုအပိုင်းကိုလည်း ကျနော်တို့ အစားထိုးပြုပြင်ပြီး ဒီရေတောတွေစိုက်ပျိုး၊ ထိန်းသိမ်းနေတဲ့ အပိုင်းတွေရှိပါတယ်။

နောက်တစ်ခုကလည်း စီမံကိန်းကြီးတွေကြောင့်သဘာ၀အရင်းအမြစ်တွေ ပျက်စီးသွားတယ်။ လူမှုဘ၀ စီးပွားရေးတွေထိခိုက်မှုရှိတဲ့အပေါ် နောက်လာမယ့် စီမံကိန်းတွေမှာ မပျက်စီးဖို့အတွက်လုပ်ဆောင်နေတာတွေရှိပါတယ်။ မြန်မာ- တရုတ် ရေနံနဲ့ သဘာ၀ဓာတ်ငွေ့စီမံကိန်းကြောင့် အများကြီးထိခိုက်ဆုံးရှံးမှုတွေရှိတယ်။ မြေဆီမြေလွှာအရင်းအမြစ်တွေ၊ သဘာ၀အရင်အမြစ်တွေ ပျက်စီးသွားတယ်။ အဲဒီအပိုင်းကိုလည်းသုတေသနလုပ်ပြီး ဒေတာအချက်အလက်တွေကောက်ပြီး စာအုပ်တွေထုတ်တယ်။ နောက်လာဖို့စီမံကိန်းတွေမှာ အဲဒီလို ဖြစ်ရပ်မျိုး မဖြစ်ဖို့ လုပ်နေတာတွေရှိတယ်။ နောက်တစ်ခုက၇ခိုင်ပင်လယ်ပြင်မှာ ၂၀၁၈ ကနေ ၂၀၂၀ အထိ ရေထုညစ်ညမ်းမှုတွေရှိခဲ့တယ်။ဒါတွေကိုလည်း ကျနော်တို့ ဒေတာ အချက်အလက်တွေကောက်ထားတာ ရှိပါတယ်။

အစိုးရဌာနဆိုင်ရာကလုပ်တဲ့ဟာတွေကတော့ လူအမြင်ကောင်းအောင်လုပ်တာ လောက်ပါပဲ။ တကယ့် သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ပျက်စီး ယိုယွင်းမှုကိုကုစားနိုင်တဲ့ ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘူး။ တချို့နေရာတွေမှာ အပင်တွေစိုက်ပျိုးကြတယ်။အမှန်တကယ် လည်းမထိန်းသိမ်းနိုင်ဘူး။ သူတို့ စိုက်ပျိုးတဲ့နေရာတွေဆိုရင်ရခိုင်မှာ ဝန်ဖိုက်ဒီရေတော ကြိုးဝိုင်းဆိုရင် ကြီးကျယ်တဲ့ကြိုးဝိုင်းသစ်တောကြီးဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီ သစ်တောတောင် ပြောင်သလင်းခါသွားပြီး။ရခိုင်ရိုးမ မှာရှိတဲ့ သစ်တောကြီးတွေကိုလည်းသူတို့ မထိန်းသိမ်းနိုင်ဘူး။ ရခိုင်ပြည်နယ်မှာရှိတဲ့  အရပ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းတွေပါဝင်ပြီးတော့ပိုပြီးပြောနိုင်ဆိုနိုင် လုပ်ဆောင်နိုင်ရင်တော့ ၇ခိုင်ပြည်နယ်မှာဖြစ်နေတဲ့ သဘာ၀ဆုံးရှုံးမှု၊ ပျက်စီးယိုယွင်းမှုတွေကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းကကုစားမယ်ဆိုရင်အချိန်မှီသေးတယ်လို့ပြောချင်ပါတယ်။

--------------

ဦးအေးဝင်(ဒုတိယဦးစီးမှူး) ရခိုင်ပြည်နယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးဦးစီးဌာန

ကျနော်တို့မနေ့ ဇွန်လ ၄ ရက်နေ့က စစ်တွေမြို့၊ လောကနန္ဒာဘုရားဝင်းထဲမှာသဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးနေ့အကြိုပေါ့ သစ်ပင်စိုက်ပျိုးရေးကို လုပ်ပါတယ်။အဲဒီမှာတော့ ၇ခိုင်ပြည်နယ် စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီ ဥက္ကဌရေ၊အနောက်ပိုင်းတိုင်း စစ်ဌာနချုပ်၊ တိုင်းမှူး၊ ဒကစမှူး၊ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီအဖွဲ့ဝင်တွေပြည်နယ် အဆင့်ဌာနဆိုင်ရာတွေ၊ စိမ်းပြာ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့၊ Green Network (စစ်တွေ)အားလုံးတက်ရောက်ကြတယ်။ အပင်အမျိုးအစားကတော့ (၄) မျိုးကံ့ကော်၊ သပြေ၊ သင်္ဂနက်၊ မဟော်ဂနီ ပါတယ်။ စုစုပေါင်း အပင် (၁၉၀) စိုက်ပျိုးခဲ့ပါတယ်။ဒီနေ့ မှာတော့ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးနဲ့ ဆက်စပ်ပြီး စစ်တွေမြို့တော်ဦးဥတ္တမခန်းမမှာ အခမ်းအနားလုပ်ပါတယ်။ မနေ့ကတက်တဲ့ ပြည်နယ်အဆင့်အကြီးအကဲတွေနဲ့အခြားဌာနဆိုင်ရာတွေ၊ မနေ့ကတက်ရောက်တဲ့ လူစာရင်းအတိုင်းပါ။

လက်ရှိကျနော်တို့မှာက ရုံးဖွင့်လှစ်ပြီးစီးမှုအင်အားကနည်းသေးတယ်။ပြည်နယ် အတိုင်းအတာမှာဆိုရင်လည်းပြည်နယ်ရုံး (၁) ရုံး၊ ခရိုင်းရုံး (၃) ရုံး၊ မြို့နယ်ရုံး (၃) စုစုပေါင်း(ရ) ရုံးပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အမှန်တကယ် ဖွင့်လှစ်၇မှာက မြို့နယ်ပေါင်း (၁ရ)မြို့နယ်မှာ ခရိုင်ရုံး (၅) ရုံး၊ မြို့နယ်ရုံး (၁ရ) ရုံး၊ ပြည်နယ် (၁)ရုံးဆိုရင် အားလုံး (၂၃) ရုံးဖွင့်ရမှာ အဲဒီမှာမှ အခုလက်ရှိကျနော်တို့မှာ (ရ) ရုံးပဲဖွင့် နိုင်သေးတယ်။ ဒါကြောင့်သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးပိုင်းအ၇ ပြည်သူလူထုနဲ့ ထိတွေ့မှုပိုင်းမှာ နည်းနည်းအားနည်းနေပါသေးတယ်။ သို့သော်လည်း ကျနော်တို့ ဖွင့်လှစ်ပြီးစီးထားတဲ့ရုံးရှိရာနေရာတွေမှာဆိုရင်ကျနော်တို့ အရပ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့ ပူးပေါင်းပြီးတော့ ကျနော်တို့အနေနဲ့ပညာပေးတဲ့ လက်ကမ်းစာစောင်တွေကို ပြည်သူလူထုနဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တွေကိုလည်းဖြန့်ဝေမှုတွေ လုပ်ပါတယ်။ စက်ရုံအလုပ်ရုံတွေ၊ လုပ်ငန်းရှင်တွေကိုခေါ်ပြီး အသိပညာပေးတာတွေရှိပါတယ်။ အဲဒီလို လှုပ်ရှား ဆောင်ရွက်နေတာတော့ရှိပါတယ်။

ကမ္ဘာမှာ လူသန်းပေါင်း (ရ) ထောင်ကျော်ရှိတယ်။ လူသားတစ်ယောက်ချင်းစီကနေပြီး ကိုယ့်အသိစိတ်နဲ့ကိုပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိန်းသိမ်းဖို့လိုပါတယ်။ အမှိုက်ပစ်တာကအစပေါ့။အမှိုက်ပစ်မယ်ဆိုရင်လည်း လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ တစ်ရက်မှာ အမှိုက် ဘယ်လောက် စွန့်ပစ်မယ်။ကွမ်းစားတဲ့ လူတစ်ယောက်ဆိုရင်လည်း ကွမ်းယာ ဘယ်နှစ်ထုပ်ဝယ်စားမလဲအဲဒီကနေထွက်လာမယ့်အမှိုက်တွေကို ကိုယ်က ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်လေးနဲ့သင့်မြတ်တဲ့ နေရာမှာ စွန့်ပစ်မယ်ဆိုလို့ရှိရင်တော့ အမှိုက်တွေကပတ်ဝန်းကျင်ကို ညစ်ညမ်းမှု မဖြစ်စေတော့ ပါဘူး။ ဆိုလိုချင်တာကတော့တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီကနေ အဖွဲ့အစည်း၊ ရပ်ရွာ၊ မြို့၊ ပြည်နယ်၊နိုင်ငံ အတိုင်အတာနဲ့ စုစည်းပြီး ဆောင်ရွက် လိုက်တဲ့အတွက် ပတ်ဝန်းကျင်ထိခိုက်၊ ပျက်စီး ညစ်ညမ်းမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း သက်သာသွားမယ်လို့ ထင်တယ်။ဒါတွေက လုံး၀ (ZeroImpact) ဆိုတာကတော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။လုံး၀သက်ရောက်ထိခိုက်မှုမရှိဆိုတာကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ သို့သော်လည်း ထိခိုက်မှုလျော့ကျအောင်လုပ်ဖို့ ဆိုတာကတော့ သေချာပါတယ်။ ၁၀၀% နီးပါး လျော့ချလုပ်နိုင်ဖို့သေချာပါတယ်။ နောက်ပြီး လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေကို ပြောင်းလဲပြီးဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့ လေးလေးနက်နက် ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေသွားမယ် ဆိုရင်တော့သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင် ထိခိုက်ပျက်စီးမှု လျော့ကျလာမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။