- Web Master
- ၁၈ အောက်တိုဘာ ၂၀၂၄
ရခိုင်ကမ်းမြောင်ဒေသသည် မြစ်ချောင်းပေါများ ခရီးသွားလာကြရာ ရေလမ်းကိုအဓိက အားထားနေကြရဆဲပင်ဖြစ်၏။ မိမိတို့ငယ်ငယ်ကဆိုလျှင် ကုလားတန်မြစ်ဝပြင်ကျယ်ကြီးကို လှေ၊ သဗန်ငယ်များဖြင့် လှိုင်းကြား၊လှေကြား၊ စွန့်စားဖြတ်သန်းသွားလာခဲ့ကြရ၏။ နောက်စက်တပ် လှေများ၊ မော်တော်ဘုတ်များပေါ်လာသည်။ ခရီးသွားလာရေး ပိုမြန်ဆန်လာပြီး အနတရာယ် လည်းပိုနည်းလာ၏။ သို့သော် ခရီးသယ်စက်လှေတစ်ချို.၏။ ဝိသမလောဘစိတ်ဖြင့် ခရီးသည်နှင့် ကုန်စည်များကို ငပိသိပ်၊ ငချဉ်သိပ်တင်ဆောင်မှုကြောင့် စက်လှေနှစ်မြုပ်မှုများ ခရီးသွားပြည်သူ တို့ သေဆုံးရမှုများကို မြစ်ကြီးပေါ် မကြာခဏကြုံခဲ့ကြရဖူးပြီ။ ငိုခဲ့ကြရဖူးပြီ။ ၁၉၈၈ ခုနှစ်က၊ ပေါက် တော ခရီးသည် စက်လှေမှာ စစ်တွေမှ အပြန် စစ်တွေနှင့်မလှမ်းမကမ်း၌ပင် နှစ်မြုပ်ခဲ့ အသက် ပေါင်းများစွာ ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည့် သာဓကကိုလည်း ယခုတိုင်မမေ့နိုင်သေးပါ။ သက်ဆိုင်ရာက သတ်မှတ်ကန့်သတ် ပြဌာန်းထားသော စည်းမျဉ်း၊ စည်းကမ်းများကို မလိုက်နာ လျစ်လျူရှုကြ ထိုသို့အဖြစ်ဆိုးများ ကြုံကြရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
“စည်းကမ်းရှိမှ
တိုးတက်မည်” “စည်းကမ်းဟူသည်
လူ့တန်ဖိုး”
ဆိုရိုးဆောင်းပုဒ်များရှိပါငြား
မိမိမှာ
ရွေပြည်တန်တစ်စီးတည်းရှိသောကာ
လွန်ခဲ့သော (၂)
နှစ်ကျော်လောက်က မိမိသည်တာဝန်ကျရာဒေသမှ အိမ်ပြန်ရန် “စစ်တွေ- ပေါက်တော”
သွား
ရွေပြည်တန်လက်မှတ်တစ်စောင်ဝယ်ပြီ
ပထမအကြိမ်ပြီးနောက် သိပ်မကြာပါ။ မိသားစုနှင့်အတူ“ပေါက်တော-စစ်တွေ” အပြန်ခရီး စဉ်မှာ ထပ်ကြုံရပြန်သည်။ မိမိမှာ တစ်ခါသေဖူးပြီးသားဖြစ် ပျဉ်ဖိုးနားလည်ခဲ့ပြီ။ သို့ဖြစ်၍ သားကို upper Class လက်မှတ် (၄) စောင် ကြိုဝယ်ခိုင်းထားလိုက်၏။ ထိုစဉ်က upper Class လက်မှတ် နှင့် ရိုးရိုးတန်းလက်မှတ်၊ စျေးနှုန်းမတူ။ အထူးတန်း (upper Class ) က စျေးပိုသည်။ မိမိမှာ အသက်ရလာပြီဖြစ် အချိန်ကြာကြာမတ်တပ်ရပ် မလိုက်နိုင်။ ခုံတစ်ခုံထိုင်ရမှဖြစ်မည်။ သို့သော် ရွှေပြည်တန်အမြန်ယာဉ်ပေါ် တက်လိုက်သည့်အခါ “ ဦးရာလူနေရာ ကောင်းကောင်းယူ” စနစ်ဖြင့် ဇာတ်ပွဲမှာဖျာခင်းသလို အလုအယက်ဖျာခင်းထိုင်ကြတော့၏။ ခြေသွပ်လက်သွပ်သူ၊ ပါးနပ်လိမ်မာ သူများက အပေါ်အောက်ထိုင်ခုံများကို အလုအယက် ရယူကာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ခန့်ခန့်ကြီး ထိုင်နေကြတော့သည်။
အထူးတန်းပေါ် မျက်နှာငယ်လေး ဖြင့်မိမိတိုက မိသားတစ်စု
ရိုးရိုးတန်းသို့
ဆင်းလာကြရ၏။
ရိုးရိုးတန်းမှာလည်း တင်းတင်းပြည့်ထိုင်ခုံရနိုးနိုး
ယခုကာလကား
ကိုဗစ်ရောဂါကန္တရကာလ။ ကပ်ဆိုက်ဆဲကာလ။ မိမိမှာကား အိမ်ပြင်သို့ပင် ထွက်ခဲသူ။
ပေါက်တောသို့
သွားရန်အကြောင်းကိစ္စ တစ်ခုပေါ်လာ
မသွားမဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ရွှေပြည်တန်နှင့် နှစ်ခါသေဖူးပြီးသားမိမိမှာ
ပျဉ်ဖိုးကိုနားမလည်နိုင်သေးဘဲ ရွှေပြည်တန်နှင့်ပင် သံသရာလည်ခဲ့ပြန်လေ၏။ စစ်တွေမှပေါက်တောသို့ နေ့လယ်သွားရွှေပြည်တန်ခရီးစဉ်၌
သို့သော်ခဲမှန်ဖူးသော
စာသူငယ်မို့
စိတ်မချ။
ပေါက်တောမှအပြန်ခရီး၌ တူမများလည်း လိုက်ပါမည်ဖြစ် upper Class (၄) စောင်
ကြိုဝယ်ခိုင်းလိုက်၏။ U2 a,b,c,d (၄)
စောင်။ ဟုတ်ပြီ။ စိတ်ချသွားပြီ။ မင်းပြားမှပေါက်တောသို့ ရွှေပြည်တန် ဆိုက်ကတ်လာချိန်မှာ
“ ငါ့တူ…. မင်းတို.မှာထိုင်ခုံနေရာချပေးမဲ့
“ ကျွန်တော်တို.မှာ
ပေါက်တောခရီးသည်ကို ထိုင်ခုံနေရာပေးမထားဘူး၊ အဆင်ပြေတဲ့ နေရာမှာ ဝင်ထိုင်ကြပါ”
ဖြေလိုက်ပုံက..။
“ ဘယ်လိုအဆင်ပြေတဲ့နေရာလဲ။
မင်းတို့မှာနေရာချပေးမဲ့ဝန်ထမ်း
“ငါ့လက်ထဲကရွှေပြည်တန်လက်မှတ်တွေ
သူတို့ ချပေးသော အဆင်ပြေသည့်နေရာ၌
လိုက်ပါလာခဲ့ကြ၏။ ငါတို့
ဘယ်တော့ပျဉ်ဖိုး
နားလည်နိုင်ကြမလဲနော်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်
လက်မှတ်ကိစ္စ
ခရီးသည်များမေးကြည့်ရာ အထူးတန်း (upper Class) လက်မှတ်စျေး လည်း - ၃ဝဝဝိ/-၊
ရိုးရိုးတန်းလည်း ၃ဝဝဝိ/-။ ဦးရာလူကြိုက်ရာခုံဝင်ထိုင်၊ ခုံလုထိုင်စနစ်ဟူသတည်း။
မှတ်လေလော့။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုင်ခုံနံပါတ်မည်သူ့ ကိုမှမေးစရာမလို။ ထိုင်ခုံ
(၂၀၀) ရှိလျှင် ခရီးသည် (၂၀၀) ကိုဗစ်စည်းကမ်းမရှိပါက အပြည့်ရောင်းလိုက်။ပြီးပြီ။
ဘာမှ ပြသနာမရှိ။ လက်မှတ်
ပိုမရောင်းဖို့လိုမည်။
လက်မှတ်မပါဘဲ မစီးဖို့လိုမည်။ လူပိုမတင်ဖို့ အဓိက ဖြစ်သည်။ ခရီးသည်လည်း ဆင်ခြင်၊
ရေယာဉ်ဘက်မှလည်းဆင်ခြင်သင့်သည်။ သက်ဆိုင်ရာက သတ်မှတ်ထားသော စည်းမျဉ်း၊
စည်းကမ်းများအတိုင်း လိုက်နာဆောင်ရွက်ရမည်မှာ ခရီးသွား ဝန်ဆောင်မှု လုပ်ငန်း ဆောင်ရွက် နေကြသူများ၏
တာဝန်ပင်ဖြစ်သည်။ ခရီးသွားပြည်သူများ၏ စိတ်ချမ်းသာမှု၊ အသက်အန္တရာယ် လုံခြုံ
ဘေးကင်းစေမှုအတွက် အဓိကတာဝန်ရှိကြသည်။ ဒီတော့…………. “ စည်းကမ်းဟူသည်
လူ့တန်ဖိုး” “စည်းကမ်းရှိမှ
တိုးတက်မည်"။